Szafa z wnęki

1795 odwiedzin
25 Sep 2015

Zarówno w starym, jak i nowym budownictwie, tak wielo-, jak i jednorodzinnym, mieszkania często obfitują w przestrzenie trudne do zagospodarowania. Są to wszelkiego rodzaju wnęki w pomieszczeniach zaplanowanych na rzucie innym niż prostokątny, ślepe odgałęzienia korytarzy czy wąskich pokoi.


Jest to szczególnie widoczne w kilku kondygnacyjnych domach lub apartamentach z użytkowym poddaszem, w przypadku których „martwa” przestrzeń pod schodami czy pod niskim stropem o dużym nachyleniu może zabierać nawet całkiem znaczną część kubatury użytkowej. Z tego też powodu, chętnie stosowanym w praktyce rozwiązaniem jest zabudowywanie owych wnęk lub innych zakamarków i przekształcanie ich w ten sposób w obszerne i wygodne szafy, dzięki swoim rozmiarom stanowiące niekiedy rodzaj niewielkich składzików czy garderób, wewnątrz których może nawet znajdować się osobne małogabarytowe umeblowanie.

Projekt

Identyfikacja miejsc nadających się do zabudowy wewnątrz mieszkań jest łatwa, musi się jednak odbywać na tyle starannie, by zrealizowana zabudowa nie obniżała walorów użytkowych domu czy lokalu – np. nie zwężała nadmiernie przejść, nie odcinała pomieszczeń od światła dziennego, pozwalała na niekłopotliwy dostęp do swojego wnętrza itp. Przed przystąpieniem do projektowania, wybraną przestrzeń należy dokładnie obmierzyć i obmyślić sposób jej wypełnienia. W przypadku zabudowy wnęk w typowych pokojach i innych pomieszczeniach, ich wewnętrzna przestrzeń ma na ogół kształt sześcienny, co pozwala zagospodarować ją optymalnie poprzez zabudowę półek o odpowiedniej wysokości lub pozostawienie przestrzeni np. do wieszania ubrań czy składowania rzeczy o dużych gabarytach. Nieco bardziej skomplikowana sytuacja ma miejsce w przypadku przestrzeni o niestandardowym kształcie, np. pod schodami czy pod nachylonym stropem. W tych przypadkach, część „wysoką” zabudowanej kubatury można przeznaczyć np. do wieszania długiej odzieży, zaś część z niskim stropem – do składowania rzadziej użytkowanych przedmiotów o niewielkich rozmiarach.

Po obmierzeniu przeznaczonej do zabudowy partii pomieszczenia, przystąpić można do projektowania zabudowy, tj. do ustalenia wielkości i miejsc mocowania półek, szuflad lub wieszaków, wielkości i rodzaju drzwi, sposobu ich mocowania itp. Do niedawna – zwłaszcza w epoce PRL –  zadanie to bardzo często spoczywało na barkach samych domowników, a zabudowy dokonywano na ogół własnymi siłami, z użyciem materiałów, jakie komu najłatwiej było zdobyć. Także obecnie wielu właścicieli mieszkań i domów wykonuje te prace samodzielnie; jednak osoby, które nie czują się zawołanymi majsterkowiczami lub po prostu nie mają na to czasu, powinny raczej skorzystać z usług wyspecjalizowanych form projektowo-wykonawczych. Posługują się one modelowaniem komputerowym, dzięki któremu w krótkim czasie są w stanie zaproponować nawet kilka odmiennych wariantów wykonania i zagospodarowania zabudowy wnęk przy pomocy elementów jak najmniej odbiegających od standardowych; do klienta należy w tej sytuacji jedynie dokonanie pomiędzy nimi wyboru (i oczywiście uiszczenie zapłaty, skądinąd zwykle niewysokiej). Firmy tego rodzaju na ogół zajmują się również wykonawstwem elementów i całych zabudów, oferując rabaty za skorzystanie z ich usług w sposób kompleksowy.

Technologia

Podstawowym, a właściwie nawet jedynym elementem kształtującym zabudowaną przestrzeń są drzwi wraz z przepierzeniem oddzielającym ją od reszty pomieszczenia. Szafy powstałe z wnęk nie potrzebują bowiem zazwyczaj osobnych bocznych ani tylnych ścian, których rolę pełnią po prostu ściany pomieszczenia. Rzadkim wyjątkiem od tej reguły są sytuacje, w których zabudowuje się środek pomieszczenia (np. długiego pokoju z kilkoma wejściami), dzieląc je w ten sposób na dwie części. Zazwyczaj wystarcza jednak zaślepienie wybranej wnęki czy innego „uchyłka” pomieszczenia przez duże drzwi, analogicznie jak w zwykłej szafie zapewniające swobodny dostęp do całego wnętrza. Jedynie w przypadkach, gdy powierzchnia boczna takiej szafy jest bardzo duża – np. jeśli zabudowywana wnęka jest szeroka i płytka – drzwi mogą zajmować jedynie część płaszczyzny ściennej, zaś resztę zewnętrznej konstrukcji szafy wbudowanej stanowić mogą nieruchome przepierzenia. W takich przypadkach pamiętać jednak należy, by zapewnić jak najbardziej swobodny dostęp z boków do przestrzeni znajdującej się bezpośrednio za tymi przepierzeniami.

Drzwi szafy wbudowanej mogą występować w wielu rozmaitych wariantach. Czasami są to po prostu zwykłe drzwi uchylne, osadzone na zawiasach mocowanych w bocznych ścianach pomieszczenia lub na przepierzeniu. Ze względu na oszczędność miejsca częściej stosuje się jednak drzwi innego rodzaju – przesuwne lub składane (harmonijkowe), przy czym drzwi przesuwne, tańsze i na ogół bardziej estetyczne, wymagają jednak większej powierzchni ściany. Jedne i drugie mocowane są na prowadnicach – listwach mocowanych na suficie i na podłodze pomieszczenia. Prowadnice wykonane są na ogół ze stali (często powlekanej zabezpieczającą warstwą farby lub tworzywa sztucznego) lub z lżejszego i bardziej odpornego na korozję, ale droższego aluminium. Oferowane są one w różnych barwach i formach, w zależności od wymagań klienta. W prowadnicach poruszają się rolki osadzone na łożyskach tocznych, które przymocowane są do krawędzi drzwi. Niekiedy, w przypadku gdy użytkownik chce uniknąć umieszczania listwy prowadnicowej na płaszczyźnie podłogi, stosuje się systemy podwieszane, w których drzwi zawieszone są na rolkach umieszczonych wewnątrz prowadnicy sufitowej. Konstrukcja taka jest jednak lżejsza i mniej sztywna, co w praktyce oznacza większą podatność na uszkodzenia, np. nieumyślne wyłamania.

Pozostałe elementy wbudowanych szaf to ich wyposażenie wewnętrzne, a przede wszystkim półki, wykonane najczęściej z oklejanych prefabrykatów drewnopodobnych lub ze sztywnych tworzyw sztucznych. Ich uzupełnieniem są elementy takie jak uchwyty, wieszaki, ażurowe lub pełne szuflady itp. Zabudowywanie wnętrz jest stosunkowo proste, gdyż opiera się w dużej mierze na gotowych uniwersalnych okuciach dostępnych w każdym sklepie, a jedynymi w zasadzie elementami, które muszą być wykonywane na miarę, są półki. W przypadku szaf wnękowych o dużej kubaturze, wygodnym i niekłopotliwym w instalacji wyposażeniem jest też oświetlenie wewnętrzne, włączane ręcznie lub automatycznie w momencie otwarcia drzwi.

Wygląd

W sklepach dostępnych jest wiele rodzajów drzwi do szaf wbudowanych, wykonanych z najróżniejszych materiałów, o wielu różnych barwach, kolorach, rodzajach oszklenia, okuć itp. W praktyce pozwala to niemal każdemu użytkownikowi dobrać drzwi odpowiadające mu pod względem użytkowym, a przy tym estetycznie dopasowane do stylistyki wnętrza. W rzadkich przypadkach, gdy jest to niemożliwe, można zdecydować się na drzwi projektowane i wykonywane na zamówienie, co jednak wiąże się już z większymi wydatkami.

Materiał, z którego wykonane są drzwi, w pewnym stopniu determinuje ich wygląd i, co za tym idzie, zastosowanie. Badania rynkowe dowodzą, że klienci najchętniej decydują się na drzwi wnękowe wykonane z drewna lub materiałów drewnopochodnych, o barwie naturalnej lub barwione (rzadziej oklejane). Takie drzwi najlepiej nadają się do wnętrz mieszkalnych, przy czym bogaty wybór kolorów i faktur pozwala dowolnie dopasowywać je do charakteru oraz stylu wnętrz. Tańsze i lżejsze drzwi plastikowe częściej stosowane są do zabudowywania wnęk w pomieszczeniach użytkowych (kuchniach, łazienkach, warsztatach itp.), nie tak reprezentacyjnych i o większej zazwyczaj wilgotności powietrza. Na rynku dostępne są jednak obecnie również drzwi z tworzyw sztucznych,  wykończone w sposób na tyle dobrze imitujący naturalne drewno, że można je stosować w sypialniach czy nawet w salonach. Tradycyjnie, w przypadku zabudowy wnęk w pomieszczeniach bardziej „pokazowych”, chętniej stosuje się drzwi przesuwne niż harmonijkowe, które uznawane są za bardziej pasujące do zabudowy np. wnęk spiżarnianych czy przeznaczonych na składziki. Obecnie jednak coraz częściej stosuje się również drzwi składane o wyższym standardzie, wykonane z drewna lub nim oblicowane (a w wariantach luksusowych obite nawet skórą), które można bez obawy stosować choćby i w reprezentacyjnych gabinetach. Drzwi praktycznie wszystkich rodzajów oferowane są także z przeszkleniami, których zadaniem jest nie tyle doświetlanie wnętrza szaf, co raczej możliwość wglądu do środka bez otwierania drzwi; poza tym przeszklona szafa może często lepiej harmonizować estetycznie z innymi elementami wyposażenia wnętrza. Przeszklenia o różnej powierzchni wykonywane są zazwyczaj ze szkła hartowanego, rzadziej zaś z przezroczystych tworzyw sztucznych. Warto pamiętać, że jeśli zabudowana wnęka służy np. do przechowywania odzieży czy rzeczy ściśle osobistych lub też po prostu jako „graciarnia” na różne sprzęty domowe, przeszklenie drzwi nie powinno być zanadto transparentne, ale raczej wykonane ze szkła ciemno barwionego, szlifowanego czy drukowanego.

Jeśli drzwi do szafy zabudowanej stanowią element przepierzenia, należy koniecznie zadbać o to, by materiał z jakiego zostały wykonane harmonizował z nim, tworząc jednolitą wizualnie całość. Warto też pamiętać o tym, by kształt drzwi, ich wielkość czy użyte okucia (uchwyty, zawiasy itp.) odpowiadały stylistycznie drzwiom wejściowym do pomieszczenia i jego ramom okiennym. Taka dbałość o szczegóły może się wielu osobom wydać przesadna, jednak potrzeby estetyczne Polaków rosną w ostatnich latach na tyle szybko, że coraz więcej z nas zdaje sobie sprawę, jak wielkie znaczenie dla komfortu mieszkania ma uniknięcie kakofonii (czy raczej „kakowizji”) estetycznej we wnętrzach, w których spędzamy większość życia.

Więcej o zabudowie ścian wewnętrznych dowiesz się na http://www.pomyslnadom.pl/sciany_wewnetrzne

Galeria:
Ostatnia modyfikacja: -/-

Zapisz się
do naszego
newslettera

Powyższe pole jest puste. Wpisz swój adres e-mail, po czym kliknij Zapisz się